Arrendamentos e canons

En xeral

Enténdense incluídos nesta rúbrica os gastos orixinados en concepto de alugamentos, canons,  asistencia técnica, etc., pola cesión ao contribuínte de bens ou dereitos que se achen  afectos á actividade, cando non se adquira a titularidade dos mesmos. 

Polo concepto de “canons” incluiranse as cantidades fixas ou variables que se satisfan polo dereito ao uso ou á concesión de uso das distintas manifestacións da propiedade industrial.

Polo concepto de “arrendamento”, as cantidades satisfeitas polo alugamento ou arrendamento operativo ou por cesión de bens mobles e inmobles para o uso ou a disposición da empresa.

Sen prexuízo do anterior teñen que terse en conta para os efectos de determinar as cantidades deducibles por este concepto as especialidades que se comentan nos seus correspondentes apartados.

Contratos de arrendamento financeiro "leasing"

Normativa: Art. 106 LIS

Establécese un réxime fiscal específico para os contratos de arrendamento financeiro en que se dean os seguintes requisitos:

• Que o arrendador sexa unha entidade de crédito ou un establecemento financeiro de crédito. 
• Que teñan unha duración mínima de 2 anos cando teñan por obxecto bens mobles e de  10 anos cando teñan por obxecto bens inmobles ou establecementos industriais.

  Non obstante, regulamentariamente, para evitar prácticas abusivas, poderanse establecer outros prazos  mínimos de duración en función das características dos distintos bens que poidan  constituír o seu obxecto.

• Que as cotas de arrendamento financeiro aparezan expresadas nos respectivos contratos  diferenciando a parte que corresponda á recuperación do custo do ben pola entidade  arrendadora, excluído o valor da opción de compra e a carga financeira esixida por ela,  todo iso sen prexuízo da aplicación do gravame indirecto que corresponda.
• Que o importe anual da parte das cotas de arrendamento financeiro correspondente  á recuperación do custo do ben debe permanecer igual ou ter carácter crecente ao longo do  período  contractual.

Concepto de contratos de arrendamento financeiro: Con efectos a partir do 28 de xuño de 2014, a Lei 10/2014, do 26 de xuño, de ordenación, supervisión e solvencia de entidades de crédito (BOE do 27) define na súa disposición adicional terceira o concepto de operacións de arrendamento financeiro como "aqueles contratos que teñan por obxecto exclusivo a cesión do uso de bens mobles ou inmobles, adquiridos para a devandita finalidade segundo as especificacións do futuro usuario, a cambio dunha contraprestación consistente no aboamento xornal de cotas. Os bens obxecto de cesión terán que quedar afectados polo usuario unicamente ás súas explotacións agrícolas, pesqueiras, industriais, comerciais, artesanais, de servizos ou profesionais. O contrato de arrendamento financeiro incluirá necesariamente unha opción de compra, ao seu termo, en favor do usuario ".

Cumpridos estes requisitos o seu réxime de deducibilidade fiscal é o seguinte:

1. A totalidade da parte das cotas correspondentes á carga financeira satisfeita á  entidade arrendadora ten a consideración de gasto fiscalmente deducible.
2. A parte das cotas de arrendamento financeiro satisfeitas á entidade arrendadora que  corresponda á recuperación do custo do ben ten a consideración de gasto deducible  coas dúas limitacións seguintes:
   1. A cantidade deducible non poderá ser superior ao resultado de aplicar ao custo do ben o  dobre do coeficiente de amortización lineal máximo segundo as táboas de amortización oficialmente  aprobadas. 

      No caso de contribuíntes (empresarios ou profesionais) que teñan a consideración fiscal de empresa de reducida dimensión, o coeficiente de amortización lineal segundo táboas multiplicarase por tres para estes fins.

      A táboa de coeficientes de amortización aplicable na modalidade normal do método de estimación directa cónténse no artigo 12.1.a) LIS. Na modalidade simplificada do citado réxime, a táboa de amortización aplicable cónténse na Orde do 27 de marzo de 1998 (BOE do 28).

      Para o cálculo do citado límite tera en contase o momento da posta en condicións de funcionamento do ben. Os excesos que, como consecuencia desta limitación, non sexan deducibles poderán deducirse nos períodos impositivos seguintes, co mesmo límite dobre ou triplo do coeficiente de amortización anteriormente sinalado.

   2. No suposto de que o obxecto do contrato sexa terreos, solares e outros activos non amortizables,  esta parte da cota non constitúe gasto deducible. No caso de que tal condición  concorra só nunha parte do ben obxecto da operación, poderá deducirse unicamente a  proporción que corresponda aos elementos susceptibles de amortización, que deberá ser  expresada diferenciadamente no respectivo contrato.

Especialidades no IRPF das cesións á actividade económica de bens e dereitos pertencentes de forma privativa a membros da unidade familiar

Normativa: Art. 30.2.3ª Lei  IRPF

Cando o cónxuxe ou os fillos menores do contribuínte que convivan con el, realicen cesións de bens ou dereitos que sirvan ao obxecto da actividade económica de que se trate, o titular da devandita actividade poderá deducir, para a determinación dos rendementos da mesma, a contraprestación estipulada pola devandita cesión, sempre que non exceda do valor de mercado e, a falta daquela , poderá deducirse este último.

Correlativamente, a contraprestación estipulada, ou o valor de mercado, consideraranse rendemento do capital do cónxuxe ou os fillos menores a todos os efectos tributarios.

Importante: a utilización de elementos patrimoniais comúns a ambos os dous cónxuxes por parte do cónxuxe que desenvolva unha actividade económica non ten a consideración fiscal de cesión nin xera retribución algunha entre eles.