Entidades estranxeiras, sucursais, establecementos permanentes e embaixadas e consulados de países estranxeiros en España

(Art. 10 do Real decreto Legislativo5/2004, do 5 de marzo que aproba o Texto Refundido da Lei do Imposto sobre a renda de non residentes)

As entidades non residentes ou constituídas no estranxeiro estarán obrigadas a nomear un representante con residencia en España nos seguintes casos:

Cando operen por medio do EP
Nos casos do artigo 24.2 do texto refundido da Lei do Imposto sobre a Renda de non Residentes (prestacións de servizos, asistencia técnica, obras de instalación ou montaxe derivada de contratos de enxeñaría e, en xeral, de actividades ou explotacións económicas realizadas en España sen mediación do EP).
Nos casos do artigo 38 texto refundido LIRNR (entidades en réxime de atribución de rendas constituídas no estranxeiro con presenza en territorio español).
Cando, debido á contía e características da renda obtida en territorio español polo contribuínte, así requírao a Administración tributaria.

Se os documentos que se achegan non están outorgados en España, para os efectos da súa validez e eficacia ante a Administración pública española e de acordo cos artigos 15 e 27 da Lei 39/2015, do 1 de outubro, do Procedemento Administrativo Común das Administracións Públicas, deberán estar traducidos ao castelán e deixar constancia de ser auténticos.

Neste sentido, o apartado 5 do artigo 24 do RGAT dispón que a Administración tributaria poderá esixir unha tradución ao castelán ou a outra lingua oficial en España da documentación achegada para a asignación do número de identificación fiscal cando aquela estea redactada en lingua non oficial.

Para iso deberá achegarse unha copia legalizada, mediante legalización diplomática ou mediante apostila da Haia, e unha tradución oficial, se é o caso, realizada por un tradutor xurado ou a través de representacións consulares ou diplomáticas.

A Apostila da Haia, regulada polo Convenio da Haia de 1961, exime aos Estados asinantes do requisito de legalización diplomática e consular dos documentos públicos que se orixinen no seu país e que se pretenda que provean efectos noutro .

Polo tanto, tratandose dun documento orixinado nun país non asinante do Convenio da Haia, para que provea efectos en España, axentes diplomáticos ou consulares do país de orixe do documento deberán certificar a autenticidade da sinatura, a calidade en que o signatario do documento actuase e, se é o caso, a identidade do selo ou timbre que o documento ostente.

Poderase encontrar máis información sobre a Apostila da Haia na páxina web do Ministerio de Xustiza .